امروزه تولید علم، الویت توسعه هر کشور است و توسعه علمی مقدمه توسعه فناوری و به تبع آن افزایش رونق اقتصادی و رفاه اجتماعی است. به همین لحاظ دانشگاه ها به عنوان پایگاههای اصلی تولید علم، نقش اساسی در توسعه کشور دارند.
جهت بالا بردن سطح کیفی و کمّی تولیدات علمی، ارزشیابی نظام پژوهشی در هر دانشگاه امری ضروری به نظر می رسد. اهمیت و ضرورت ارزشیابی پژوهشگران و مراکز علمی-پژوهشی منجر به شکل گیری علم سنجی (Scientometrics) شده است.
علم سنجی یکی از متداول ترین روش های ارزیابی فعالیت های علمی و مدیریت پژوهش است. بررسی کمّی تولیدات علمی، سیاستگذاری علمی، ارتباطات علمی دانش پژوهان و ترسیم نقشه علم، برخی از موضوعات این حوزه اند.
در علم سنجی، ارتباطات علمی و شیوه های تولید، اشاعه و بهره گیری از اطلاعات علمی به روش غیر مستقیم و با بررسی منابع و مآخذ آنها ارزیابی می شود. نمایه های استنادی معتبر بین المللی همچون پایگاه های استنادی مؤسسه کلاریویت آنالیتیکس(Clarivate Analytics) شامل وب آوساینس (Web of Science)، جی سی آر (Journal Citation Report (JCR))، این سایت (InCites)، ای اس آی (Essential Science Indicators(ESI)) و پایگاه های استنادی مؤسسه الزویر شامل اسکوپوس(Scopus)، سایول(SciVal) و همچنین گوگل اسکالر(Google Scholar) از ابزارهای علم سنجی محسوب می شوند که با استفاده از آن ها، افراد، مؤسسات، مجلات، اسناد علمی و کشورها را از لحاظ علمی مقایسه می کنند.
علیرغم تاریخچه طولانی مطالعات استنادی، علم سنجی به شکل امروزین، محصول جوامع صنعتی و مدرن است و با افزایش حجم انتشارات علمی و برخی ضرورت های اقتصادی و تاریخی در دهه 1970 میلادی توسط ظهور کرد.
در این راستا واحد علم سنجی دانشگاه الزهرا از آذر ماه سال 1398 آغاز به کار کرد. این واحد بر آن است تا با رصد مستمر وضعیت کمّی و کیفی تولیدات علمی دانشگاه و طراحی و ارائه برنامه های لازم در راستای ارتقاء تولیدات علمی و اعتلای جایگاه علمی دانشگاه در سطح ملی و بین المللی گام بردارد.